Het idee van veel thuiswerken klonk ooit als een droom voor veel werknemers. Geen dagelijkse pendeltochten, meer flexibiliteit, en de mogelijkheid om in je pyjama te werken - wat wil je nou nog meer? Maar naarmate thuiswerken de nieuwe norm is geworden, beginnen we de schaduwzijden te zien. Een van de grootste uitdagingen is het gevaar dat thuiswerken vormt voor de bevlogenheid en prestaties van de mensen in de organisatie. In dit artikel zullen we verkennen waarom te veel thuiswerken een risico is voor werkgeluk én dus impact.
Deze blog is onderdeel van Happyfeed. Een maandelijkse dosis inspiratie om zo een nog leuker werkend leven te realiseren. Wil jij automatisch een mailtje ontvangen zodra de volgende Happyfeed online staat? Schrijf je dan nu in!
Van niet thuiswerken naar volledig thuiswerken
Vóór maart 2020 moesten wij organisaties overtuigen van het belang van thuiswerken. Dat het voor werknemers heel vrij, en daarom goed, voelt om meer ruimte te ervaren gedurende een week. Dat dit ze werkgeluk gaf en néé, dat dit niet ten koste zou gaan van productiviteit.
Nu is het post-covid en lijken organisaties (of teams) doorgeschoten te zijn in het thuiswerken. De meest voorkomende invulling die we terug horen is ‘mensen moeten tenminste 2 dagen op kantoor zijn’. In mijn ogen een zeer onverstandig kader, vooral als die 2 dagen niet de juiste invulling krijgen!
Huh? Moeten we dan weer allemaal elke dag naar kantoor?!
Nee, nee dat zou ik nooit zeggen. Maar ik weet wel dat er zeer goed nagedacht moet worden over de invulling van een goede hybride manier van werken. En dit gaat niet alleen over het aantal dagen, maar ook over hoe die dagen er dan precies uit moeten zien. Ook ik ben een groot fan van thuiswerken, maar de risico’s ervan moeten niet onderschat worden. Laat ik het risico van veel thuiswerken toelichten met onderstaand onderzoek.
De kracht van samen zijn
Ik kwam dit voorbeeld tegen in het boek ‘De Cultuur Code’, van Daniel Coyle en dit geeft mooi kleur aan waarom (veel) thuiswerken een risico is.
“Tijdens de Koude Oorlog liet de Amerikaanse regering onderzoek doen naar waarom bepaalde projecten succesvol waren en andere niet. Een van de eerste mensen die officieel voor dat onderzoek werd aangesteld, was een jonge MIT-professor, Thomas Allen genaamd. Allen begon zijn onderzoek met een inventarisatie van wat hij ‘tweelingprojecten’ noemde, waarbij twee technische bedrijven zich met hetzelfde ingewikkelde probleem bezighielden. Hij woog de kwaliteit van hun oplossingen en ging op zoek naar de gemeenschappelijke factoren van succesvolle projecten.
Er tekende zich meteen een patroon af: de succesvolste projecten werden uitgevoerd door bevlogen individuen die ‘clusters van sterke communicators’ vormden, zoals Allen het noemde. Allen dook in de data om te achterhalen waarom de mensen in die clusters zo goed waren. Hadden ze eenzelfde intelligentieniveau? Waren ze even oud? Hadden ze de meeste ervaring of de beste leidinggevende kwaliteiten? Al die factoren zouden van belang kunnen zijn, maar Allen kon er niet een vinden die een rol van betekenis speelde in de cohesie. Op één na.
De afstand tussen hun bureaus.
Eerst geloofde hij het niet. Groepschemie is zo’n complex en mysterieus proces dat hij er een verklaring voor wilde die even complex en mysterieus was. Maar hoe langer hij naar de data keek, hoe duidelijker het antwoord werd. Het belangrijkste bij de vorming van een succesvol team had niet zozeer met intelligentie en ervaring te maken, als wel met de plaats waar de bureaus toevallig stonden. Toen Allen de frequentie van interactie en de afstand in een grafiek zette, kreeg hij een lijn die op een steile helling leek. Hij was bovenaan bijna verticaal en onderaan vrijwel plat. Deze curve werd later bekend als de Allen-curve.“
Kortom, hoe dichter je bij elkaar zit als team, hoe meer je communiceert. En hoe meer je communiceert hoe meer vertrouwen, veiligheid en betrokkenheid je realiseert. En dit zijn weer de bouwstenen voor succes.
Succesvolle teams bouwen op veiligheid
Het allerbelangrijkste fundament voor succesvolle en gelukkige teams is psychologische veiligheid. Wanneer mensen zich veilig voelen om te zijn wie ze zijn en om te zeggen wat ze belangrijk vinden om te zeggen, raken ze veel meer betrokken bij de organisatie. Hierdoor nemen de prestaties direct toe. En dé manier om deze psychologische veiligheid te realiseren is (fysiek) contact. Hoe dichter je bij elkaar bent hoe meer oxytocine je aanmaakt. Hoe meer oxytocine je aanmaakt hoe veiliger je je bij iemand voelt.
- Lees dit blog voor meer informatie: Psychologische veiligheid is het enige wat high performing teams écht nodig hebben
Hoe dan wel thuiswerken?
Veel en zonder structuur thuiswerken zorgt er dus voor dat mensen minder met elkaar in verbinding zijn en daardoor geen sterk fundament opbouwen. Maar hoe dan wel? Om te beginnen is het van belang dat je elkaar zoveel mogelijk ziet, waarbij je rekening houdt met de behoeften van mensen om thuis te werken. Hierin gaat het niet zozeer om de hoeveelheid tijd, maar vooral om de kwaliteit van het contact. Als je kiest voor 2 dagen (wat minimaal is), dan is het essentieel dat er op die dagen daadwerkelijk samengewerkt wordt. Dit betekent dat er gedurende die 2 dagen mensen uit het team dicht bij elkaar zijn, veel communiceren, veel ruimte hebben om het ook over andere dingen te hebben dan werk en dat ze kunnen zijn wie ze echt zijn, met elkaar!
En dus niet: binnen komen lopen, tas neerzetten, meetings in en weer je tas pakken op het eind van de dag.
Zie die 2 dagen op kantoor als teamontwikkeling. De dagen thuis besteed je aan rustig, geconcentreerd en gefocust werken, de dagen op kantoor besteed je aan samen zijn. Hoe meer dagen een team samen op kantoor is hoe minder strikt die invulling hoeft te zijn.
Let op, als je voor 2 dagen kiest is het dus ook van belang dat het team op die 2 dagen compleet is. Anders maak je die verbinding niet.
Kortom: thuiswerken, een lastig en gevoelig iets
Ik snap dat het tegenwoordig voor organisaties, leidinggevenden en teams lastig is een gezamenlijk invulling te vinden voor thuiswerken. Iedereen vindt wat anders en iedereen heeft kennisgemaakt met een ander uiterste; het volledige thuiswerken. Hoe lastig het ook kan zijn voor mensen om duidelijke afspraken te maken over het aanwezig zijn op kantoor, het levert zoveel op. Ook voor henzelf. Ze zullen namelijk veel meer betrokken en bevlogen hun werk doen en daardoor veel gelukkiger zijn!
Hoe zit het eigenlijk bij jou? Hoe is het thuiswerken in jouw organisatie ingericht? En wat vind je ervan? Laat het me weten in de comments!
PS: met onze Happyfeed willen we mensen inspireren met inzichten die hun werkende leven gelukkiger kunnen maken. Daarom zijn we erg benieuwd: hoe waardevol vind jij deze Happyfeed op een schaal van 0 tot 10?
